Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
Madem yarattı dünyayı, evrenin sahibi
Neden yukledi ona, kusur ile eksiği?
Güzel yaratıldıysa, yıkmak neden
Çirkinse bu seldiler, kimindir ayıbı?
Bugunden yarınlara senin elin erişmez,
Yarını düşünüşün boş bir hülya, bunu bil!
Eğer bir parça aklın başındaysa şu anı
Ziyan etme, ömrünün kalanı belli değil...
Hayyam! Şarap ile mest isen, keyfine bak,
Bir ay yüzlünün yanındaysan, keyfine bak,
Dünyanın sonu yokluktur, varsay ki yoksun;
Mademki varsın şimdi, keyfine bak.
Dünya dediğin bir bakışımızdır bizim;
Ceyhun nehri kanlı gözyaşımızdır bizim;
Cehennem, boşuna dert çektiğimiz günler,
Cennetse gün ettiğimiz günlerdir bizim.
Var mı dünyada günah işlemeyen söyle;
Yaşanır mı hiç günah işlemeden söyle;
Bana kötü deyip kötülük edeceksen,
Yüce Tanrı, ne farkın kalır benden, söyle.
Tanrı bizi çamurdan yarattığı zamanda
Biliyordu işimiz dünyada ne olacak.
İşlediğim günahlar hep onun emriyledir,
O halde kıyamette beni niçin yakacak!...
Sevgili, seninle ben pergel gibiyiz;
İki başımız var, bir tek bedenimiz.
Ne kadar dönersem döneyim çevrende:
Er geç baş başa verecek değil miyiz?
Dün geldi: Nedir aradığın? dedi bana:
Bensem, ne bakarsın o yana bu yana?
Kendine gelde düşün, içine iyi bak:
Ben senim, sen ben; aranıp durma boşuna!
Cennette huriler varmış karagözlü;
İçkininde oradaymış en güzeli.
Desene biz çoktan cennetlik olmuşuz;
Bak, bir yanda şarap, bir yanda sevgili.
Öldürmek de, yaşatmak da senin işin;
Bu dünyayı gönlünce düzenleyen sensin.
Ben kötüyüm diyelim, kimde kabahat?
Beni böyle yaratan sen değil misin?
Dünyaları değişmem kızıl şaraba;
Ay da ondan sönük; çoban yıldızı da.
Şarap satanların aklına şaşarım:
Ondan iyi alınacak ne var dünyada?
Cennet olacakmış, ne günah var, ne yasak,
Gül, huri, şarap, akarsu, bal... Keyfine bak.
Öyleyse ne korku var içip sevdikse?
Mademki işin sonunda buymuş olacak!
Dünya yıldıramazsın beni ne yapsan;
Ölümden de korkmam, er geç ölür insan.
Ölmemek elimizde değil ki bizim:
İyi yaşamamak beni korkutan.
Bilmem , Tanrım, beni yaratırken neydi niyetin,
Bana cenneti mi, cehennemim mi nasip ettin;
Bir kadeh, bir güzel, bir çalgı birde yeşil çimen
Bunlar benim olsun, veresiye cennette senin.
İki günde bir ekmek, kazanırsa insan,
Kırık testiden bir yudum serin su, içerse o insan,
Neden kul olsun daha eksik birine?
Neden hizmetçi olsun, dengine o insan?
Sözler mantıklı geldi nedense
YanıtlaSil